Horror Stories Event - Story III - Νέα ζωή

Η κηδεία δεν κράτησε πολύ ώρα, αλλά εκείνη ένιωθε εξαντλημένη. Γύρισε στο σπίτι της, το οποίο ήταν ήδη γεμάτο από συγγενείς που ήθελαν να την συλλυπηθούν. Όλοι της έλεγαν πόσο καλός άνθρωπος ήταν η μητέρα της.

Εκείνη όμως ήξερε καλύτερα από τον καθένα τον χαρακτήρα της μητέρα της. Ήταν μία σκληρή γυναίκα που ποτέ δεν της έδειξε αγάπη. Δεν ένιωθε λύπη αυτήν τη στιγμή. Ο θάνατος αυτός την απελευθέρωσε κατά κάποιο τρόπο από τα αόρατα δεσμά της μάνα της που την είχαν δεμένη εδώ και εικοσιπέντε χρόνια.

Δεν μπορούσε όμως να φανερώσει αυτά τα συναισθήματα. Χρησιμοποιούσε το προσωπείο της θρηνούσας κόρης. Μα δεν άντεχε να ακούει όλα αυτά υπερβολικά καλοσυνάτα λόγια των συγγενών που αρκετές φορές επαναλαμβάνονταν.

Τους ζήτησε να την συγχωρέσουν και αποσύρθηκε στο υπνοδωμάτιό της. Γδύθηκε και ξάπλωσε αμέσως στο κρεβάτι της. Για πρώτη φορά στη ζωή της ένιωσε απελευθερωμένη και αποκοιμήθηκε αμέσως.

Η μάνα της έμοιαζε να έχει στοιχειώσει μέχρι και τα όνειρά της, μιας και για άλλη μια φορά είδε έναν εφιάλτη με εκείνη. Άνοιξε απότομα τα μάτια της και πήγε να ανασηκωθεί, αλλά δεν μπορούσε να κουνήσει το σώμα της.

Τότε, είδε από πάνω της το φάντασμα της μητέρας της. Ήταν ημιδιαφανές και φορούσε το φόρεμα με το οποίο την θάψανε. Τα αέρινα χέρια του κρατούσαν τα δικά της και την πίεζαν με δύναμη προς τα κάτω.

«Μάνα, τι κάνεις;» ρώτησε έντρομη.

«Ήρθα να πάρω αυτό που μου ανήκει!» ακούστηκε μία απόκοσμη φωνή μέσα στο κεφάλι της.

«Τι εννοείς;» ρώτησε ξανά, καθώς πάλευε να απελευθερωθεί.

«Το σώμα σου θέλω ανόητο κορίτσι. Για ποιο λόγο νομίζεις ότι σε γέννησα;» απάντησε το φάντασμα και η αιθέρια μορφή του άρχισε να εισχωρεί από τη μύτη και το στόμα στο σώμα της άτυχης κοπέλας.

Μετά από λίγο άνοιξε τα μάτια της σαν να ξύπνησε από κάποιο όνειρο. Σηκώθηκε κεφάτη από το κρεβάτι της και άνοιξε την ντουλάπα της για να φορέσει κάτι όμορφο. Μία νέα ζωή ξεκινούσε για εκείνη αυτή τη στιγμή.