Horror Stories Event - Story XXIII - Η αναζήτηση
Σε ένα μικρό χωριό χτισμένο στις παρυφές ενός δάσους είχε πλέον βραδιάσει όταν συνειδητοποίησαν ότι ένα κοριτσάκι είχε χαθεί. Ένα από τα παιδιά που την είχε συναντήσει τελευταίο, ανέφερε ότι είχε δει το κορίτσι να μπαίνει στο δάσος.
Αμέσως, όλοι ενήλικες χωρίς να χάσουν χρόνο πήραν φακούς και διάφορα άλλα χρήσιμα εργαλεία και μαζεύτηκαν για να αναζητήσουν την κοπέλα. Όσοι είχαν σκυλιά τα επιστράτευσαν και εκείνα.
Στη συνέχεια, απλώθηκαν σε εκτεταμένη γραμμή και ξεκίνησαν να προχωρούν ανάμεσα στα δέντρα φωνάζοντας το όνομά της. Έψαχναν για αρκετές ώρες χωρίς να μπορέσουν να βρουν το κορίτσι. Ακόμη και τα σκυλιά δεν είχαν καταφέρει να πιάσουν κάποια μυρωδιά.
Πέρα από τους γονείς της μικρής που ήθελαν να συνεχίσουν, οι υπόλοιποι είχαν αρχίσει να κουράζονται. Και οι περισσότεροι από αυτούς είχαν αφήσει τα δικά τους παιδιά πίσω στο χωριό μόνα τους.
Δόθηκε το σήμα για την επιστροφή, αλλά εκείνη τη στιγμή ένα από τα σκυλιά άρχισε να γαβγίζει έντονα. Όλοι έτρεξαν γρήγορα προς το συγκεκριμένο σκυλί και ύστερα προς την κατεύθυνση στην οποία γάβγιζε.
Όλοι μαζί πλέον προχώρησαν μερικά μέτρα και πίσω από κάποιες πυκνές φυλλωσιές βρήκαν την είσοδο μίας σπηλιάς. Τότε, κοίταξαν ο ένας τον άλλον, μιας και δεν γνώριζαν για την ύπαρξή της, παρόλο που οι περισσότεροι είχαν περάσει όλη τους τη ζωή σε αυτό το χωριό. Οι γονείς δεν κάθισαν να σκεφτούν καθόλου αυτές τις λεπτομέρειες και μπήκαν πρώτοι στη σκοτεινή σπηλιά φωνάζοντας το όνομα της κόρης τους.
Η σπηλιά ήταν κρύα και λασπώδης, αλλά πέρα από τις δικές τους πατημασιές δεν υπήρχαν άλλα ίχνη. Απογοητευμένοι συνέχισαν να περπατούν ενδότερα. Η σπηλιά δεν ήταν μεγάλη και όταν έφθασαν στο τέρμα της με το φως του φακού τους είδαν την κόρη τους. Καθόταν στο έδαφος με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό της, ενώ τα μάτια της ήταν ολόλευκα.
Αν και συγκλονισμένοι από το θέαμα, έτρεξαν δίπλα στο παιδί τους. Ο πατέρας της την πήρε στην αγκαλιά του και τράβηξε για τον δρόμο του γυρισμού προς την έξοδο της σπηλιάς. Όση ώρα όμως το κορίτσι ήταν στην αγκαλιά του πατέρα της εκείνο χαχάνιζε, λες και έβλεπε κάτι αστείο.
Όταν βγήκαν από τη σπηλιά, όλοι οι υπόλοιποι μαζεύτηκαν γύρω τους. Κάποιοι τρόμαξαν από το χρώμα των ματιών του κοριτσιού, ενώ παράλληλα εκείνο δεν σταματούσε να γελάει.
«Σταμάτα να γελάς. Αντιλαμβάνεσαι πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση;» φώναξε νευριασμένος ο πατέρας της. Το κορίτσι σοβάρεψε απότομα και έστρεψε το πρόσωπο της προς το μέρος του.
«Ανόητε άνθρωπε!» απάντησε με μια βαριά και δαιμονική φωνή το κορίτσι. «Βρήκατε αυτό το παιδί, αλλά δεν θα βρείτε ποτέ αυτά που αφήσατε πίσω» ολοκλήρωσε και συνέχισε να γελάει τόσο δυνατά, που η ηχώ του γέλιου της ακουγόταν σε ολόκληρο το δάσος.