Αγαπητέ κύριε Ζαρμακούπη, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Στα γρανάζια της συνομωσίας». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Η ιστορία του βιβλίου μου διαδραματίζεται σε έναν κόσμο steampunk. Ωστόσο, δεν έχω επικεντρωθεί τόσο σε περιγραφές για την τεχνολογία του ατμού και τα λοιπά τεχνολογικά επιτεύγματα αυτού του κόσμου. Επικεντρώθηκα περισσότερο στο σενάριο, την πλοκή, την δράση, τους χαρακτήρες και τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που μπορούν να το απολαύσουν και όσοι δεν είναι μυημένοι στο λογοτεχνικό είδος steampunk. Διότι, δε θα χαθούν μέσα σε πολλές λεπτομέρειες για το πώς λειτουργούν διάφορες εφευρέσεις και τεχνολογικά μέσα στον κόσμο μου.
Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο θα κεντρίσει το ενδιαφέρον σε εκείνους που τους αρέσει να διαβάζουν ιστορίες με φανταστικούς κόσμους, μυστηρίου και με σκηνές μάχης πάνω σε αερόπλοια ή σε ατμομηχανές.
Επιλέξετε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο, που να εκφράζουν αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Με το πρώτο απόσπασμα θα ήθελα να δείξω την ιεραρχία αυτών των ατόμων που κυβερνούν στον κόσμο μου
Στο συμβούλιο των λόρδων της Βρετανίας, επικρατούσε μεγάλη αναστάτωση. Το κεντρικό θέμα αυτής της αναταραχής, δεν ήταν ο θάνατος του Βαρόνου Έρνεστ Ρος, αλλά το άτομο το οποίο τον σκότωσε.
«Δεν μπορούμε να δώσουμε τίτλο ευγενείας σε έναν χωριάτη!» φώναξε ένας Μαρκήσιος.
«Κανονικά θα έπρεπε να τον τιμωρήσουμε!» αναφώνησε ένας άλλος, που είχε τον τίτλο του Δούκα, ξεσηκώνοντας επευφημίες στην αίθουσα.
«Σιωπή!» φώναξε με βαριά φωνή ο Βασιλιάς. «Ο χωριάτης αυτό, ο χωριάτης εκείνο... Φτάνει πια! Ξαφνικά μου γίνατε όλοι ευγενείς και γαλαζοαίματοι. Όλοι σας είστε χωριάτες για μένα! Με ακούτε να γκρινιάζω ή να κλαίγομαι γι' αυτό; Όχι!» συνέχισε ο Βασιλιάς.
Ύστερα, έκανε μία παύση για να αφουγκραστεί το κλίμα που είχε διαμορφωθεί πια στην αίθουσα. Επικρατούσε απόλυτη ησυχία.
«Όσοι από εσάς θεωρείτε ακόμα ότι δεν αξίζει τον τίτλο του, μπορείτε να του τον πάρετε ακολουθώντας τους κανόνες του Παιχνιδιού» συμπλήρωσε ο Βασιλιάς και έπειτα γύρισε προς την γραμματέα του, η οποία κρατούσε τα πρακτικά της συνεδρίασης. «Να αποσταλεί αμέσως το νέο οικόσημο στον Ιππότη Τόμας Μίλλερ, καθώς και τα στοιχεία για τη νέα του κατοικία» ολοκλήρωσε ο Βασιλιάς.
Αμέσως μετά, σηκώθηκε αργά από τον θρόνο του και βγήκε από την αίθουσα.
Στο δεύτερο απόσπασμα θα ήθελα να σας περιγράψω ένα μικρό κομμάτι από μία σκηνή δράσης.
Τα «αυτόματα», πειραματικά ανδροειδή, ύψους τριών και πάνω μέτρων, κατασκευάστηκαν προς το τέλος του πολέμου, χρησιμοποιώντας ως πηγή ενέργειας τον υπεράνθρακα. Πλήρως μηχανοποιημένα, είχαν προγραμματιστεί να επιτίθενται εναντίον άλλων μηχανικών θορύβων. Επειδή, όμως, δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν τους εχθρούς από τους συμμάχους, εγκαταλείφθηκαν σε διάφορες στρατιωτικοποιημένες περιοχές.
Τα κανόνια ήχησαν από όλες τις πλευρές του τρένου. Ύστερα, εκρήξεις άρχισαν να ακούγονται από τις μπάλες και τις οβίδες που έσκαγαν. Μία φλεγόμενη κόλαση δημιουργούνταν, ακολουθώντας την πορεία του Κέρβερου.
Μέσα από τις φλόγες, ξεπετάγονταν πλέον τα αυτόματα. Ο Τζον, έπιασε το κανόνι του και με τους μοχλούς του, γύρισε την περιστρεφόμενη πλατφόρμα όπου βρισκόταν. Η δική του δουλειά, ήταν να κρατάει το δρόμο καθαρό για τον Τόμας. Σημάδεψε και έριξε. Η οβίδα έσκασε ακριβώς πάνω σε ένα αυτόματο, διαλύοντάς το σε κομμάτια. Το σημάδι του έπρεπε να είναι τόσο ακριβές, ώστε να μη διαλύσει τις ράγες. Αμέσως, οι άνδρες του, οι οποίοι βρίσκονταν κάτω από την εξέδρα, ξαναγέμισαν το κανόνι.
Τα πλαϊνά κανόνια έριχναν ασταμάτητα. Άνοιξαν και άλλες μικρότερες μπουκαπόρτες και τα πολυβόλα ξεκίνησαν να ηχούν. Τα αυτόματα δεν μπορούσαν να πλησιάσουν, καθώς καταστρέφονταν από τη μεγάλη συνολική οπλική δύναμη του τρένου.
Ένα αυτόματο πετάχτηκε μπροστά από τον Τόμας. Ο Τζον δεν μπορούσε να κάνει κάτι, διότι δεν είχε καλό οπτικό πεδίο σε εκείνο το σημείο. Ωστόσο, ο Τόμας δεν πτοήθηκε. Τα σαγόνια της σκυλόμορφης «μούρης» του τρένου άρπαξαν τον εισβολέα. Τότε, ο Τόμας τράβηξε έναν μοχλό και τα σαγόνια έκλεισαν δυνατά, κομματιάζοντας έτσι το αυτόματο. Διαβάστε περισσότερα.. 