Το λημέρι του δράκου - Μέρος τρίτο
Η ομάδα συνέχισε δίχως άλλα προβλήματα τον δρόμο της και σύντομα έφθασε στο φυλάκιο. Αν και τα ξωτικά εκεί ήταν επιφυλακτικά προς τους ανθρώπους, σεβάστηκαν τις επιθυμίες της Ίναρελ και της παρείχαν ότι χρειαζόταν η ομάδα της.
Ο Φάρβις βοήθησε τον Ράλντακ να βγάλει την πανοπλία του, καθώς πονούσε αρκετά για το κάνει μόνος του. Το στήθος του ήταν γεμάτο μώλωπες λόγω του χτυπήματος από το ρόπαλο του γίγαντα. Αμέσως μετά, ένα από τα ξωτικά που ήταν θεραπευτής άλειψε με μία φυτική αλοιφή τις εκδορές και τα χτυπήματα στο σώμα του πολεμιστή.
Έπειτα και οι τρεις τους κάθισαν δίπλα στη μεγάλη φωτιά απολαμβάνοντας ένα ζεστό δείπνο που τους είχαν προσφέρει τα ξωτικά. Πρώτος τελείωσε το φαγητό του ο πολεμιστής και εναπέθεσε στο έδαφος το άδειο του μπωλ. Μετά πήρε ένα μακρύ ξύλο και άρχισε να σκαλίζει τη φωτιά, παρακολουθώντας σαν υπνωτισμένος τις μικρές σπίθες που ξεπηδούσαν από αυτήν. «Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το ποιος ή τι έκαψε ολοσχερώς το χωριό;» ρώτησε στη συνέχεια.
«Δράκος!» απάντησε ο Φάρβις και ρούφηξε μία καλή γουλιά από τη σούπα του. «Από τον τρόπο που ήταν καμένα όλα, η φωτιά ήρθε από πάνω και με υψηλή θερμότητα. Πρέπει να είναι μικρός σε ηλικία γιατί φαίνεται να πέρασε δύο ή τρεις φορές πάνω από το χωριό. Αν ήταν μεγάλος μία φορά θα ήταν αρκετή» ολοκλήρωσε.
«Μήπως ξέρεις και το χρώμα του;» αποκρίθηκε ειρωνικά ο Ράλντακ.
«Όχι, αλλά θα μπορούσα να υποθέσω» απάντησε εκείνος.
«Εντάξει, εντάξει! Το καταλάβαμε ότι είσαι έξυπνος. Ωραία, είναι δράκος! Γιατί επιτέθηκε σε ένα χωριό, ενώ όπως λες είναι νεαρός σε ηλικία;» ρώτησε ο Ράλντακ, αλλά ο Φάβρις παρέμεινε σκεπτικός.
«Θέλει να ορίσει το λημέρι του και επιτίθεται στα πλάσματα που θα μπορούσαν να του αντισταθούν. Σίγουρα το φυλάκιο εδώ θα είναι στους επόμενους στόχους του» αποκρίθηκε η Ίναρελ.
«Από το ύφος σου καταλαβαίνω ότι θέλεις να τον κυνηγήσουμε» σχολίασε σκεπτικός ο Ράλντακ, ξύνοντας τα γένια του.
«Ναι, δεν θα ήθελα να τον περιμένω εδώ. Το δάσος δεν είναι καθόλου κατάλληλη τοποθεσία για να αντιμετωπίσουμε αυτό το πλάσμα» συμπλήρωσε εκείνη.
«Ούτε ένα ανοιχτό μέρος θα ήταν κατάλληλο. Θέλουμε να είμαστε κάπου που να μπορούμε να τον περιορίσουμε» πρόσθεσε ο Φάρβις.
«Υπάρχει εδώ κοντά ένα στενό φαράγγι που στις άκρες του έχει κοφτερά βράχια» αναφώνησε η Ίναρελ.
«Πόσο ψηλά είναι αυτά τα βράχια;» ρώτησε ο Ράλντακ, ο οποίος άρχισε να προβληματίζεται για το πού το πάνε οι άλλοι δύο. Δεν περίμενε κάποια απάντηση γιατί είδε χαμογελαστό τον Φάρβις. Σίγουρα είχε ήδη σκεφτεί κάποιο σχέδιο. Και τα σχέδια του μάγου ποτέ δεν ήταν ασφαλή για εκείνον. «Εγώ πέφτω για ύπνο. Είμαι βέβαιος ότι με περιμένει μία δύσκολη μέρα το πρωί» είπε τελικά και ξάπλωσε δίπλα στη φωτιά.
Ο Φάρβις άνοιξε το μαγικό βιβλίο του για να δει τι ξόρκια θα του ήταν χρήσιμα την επόμενη μέρα, ενώ παράλληλα εξηγούσε λεπτομερώς το σχέδιό του στην Ίναρελ.
Το πρωί, αφού ετοιμάστηκαν και η Ίναρελ γέμισε τη φαρέτρα της με βέλη, ξεκίνησαν για το φαράγγι. Ταξίδευαν βιαστικά και είχαν το νου τους στον ουρανό. Δεν θα ήθελαν να βρεθούν προ εκπλήξεως και να αντιμετωπίσουν τον δράκο απροετοίμαστοι.
Λίγες ώρες αργότερα είχαν φθάσει στον προορισμό τους. Το φαράγγι ήταν αρκετά στενό, αλλά φαινόταν ευρύχωρο για έναν νεαρό δράκο. Η σκέψη όλων ήταν να έχουν μαντέψει σωστά ως προς το μέγεθος του αντιπάλου τους.
«Ράλντακ, φώναξε λίγο δυνατά με κατεύθυνση το εσωτερικό του φαραγγιού» του υπέδειξε ο Φάρβις.
Ο Ράλντακ έκανε αυτό που του ζήτησε και αμέσως η ηχώ της κραυγής του ακούστηκε παντού.
«Ωραία! Έτσι θα του τραβήξουμε την προσοχή. Τώρα το πρόβλημα είναι πώς θα τον κάνουμε να μπει μέσα και όχι να πετάξει πάνω από το φαράγγι» αποκρίθηκε ο Φάρβις.
«Στο τέλος του φαραγγιού υπάρχει μία μικρή σπηλιά. Σε καλύπτει σε μία εναέρια επίθεση, αλλά είναι πολύ μικρή. Αν ο δράκος μπει μέσα δεν θα υπάρχει δίοδος διαφυγής» πρόσθεσε το ξωτικό.
«Τέλεια! Ακολουθείστε με» είπε ο μάγος. Η ομάδα άρχισε να σκαρφαλώνει στα απότομα βράχια, έχοντας στα δεξιά της τον γκρεμό.
Λίγη ώρα αργότερα, η σπηλιά ήταν ορατή από κάτω τους. Ο Φάρβις παρατήρησε για λίγο τη γεωγραφία του μέρους. Έπειτα, γύρισε προς τους συντρόφους του.
«Λοιπόν, Ράλντακ, εσύ θα κρυφτείς εδώ και όταν σε φωνάξω θα πηδήξεις και θα καρφώσεις τον δράκο πάνω στον σβέρκο του. Επίσης, θα είσαι και ο παρατηρητής μας. Μόλις τον δεις να εμφανίζεται στη γύρω περιοχή, θα μας ειδοποιήσεις» αποκρίθηκε ο Φάρβις.
«Σήμερα θα σκοτωθώ» μουρμούρησε ο Ράλντακ, παρατηρώντας πόσο ψηλά βρισκόταν. Είχε όμως εμπιστοσύνη στα σχέδια του Φάρβις, αν και σχεδόν πάντα ήταν επικίνδυνα.
«Ίναρελ, κρατήσου πάνω μου» αναφώνησε στη συνέχεια ο μάγος και το ξωτικό σαστισμένο υπάκουσε.
Αφού ψέλλισε μερικές μαγικές λέξεις, προς μεγάλη έκπληξη των άλλων δύο, ο Φάρβις βούτηξε στο κενό. Το ξωτικό στιγμιαία τον έσφιξε, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησε ότι αιωρούνταν. Άρχισαν να κατευθύνονται προς την άλλη πλευρά του γκρεμού και ύστερα προς τα κάτω.
Στην άλλη πλευρά, απέναντι από τον Ράλντακ και στη μέση του υψώματος, υπήρχε μία συστάδα βράχων που προεξείχε κάθετα. Εκεί οδήγησε την Ίναρελ.
«Όταν ο Ράλντακ χτυπήσει τον δράκο, εσύ στόχευσε τον λαιμό του ακριβώς εκεί που τελειώνει το σαγόνι του» της υπέδειξε ο Φάρβις και αμέσως μετά αιωρήθηκε μόνος του πλέον προς την είσοδο της σπηλιάς.
Ήλπιζε ότι δεν θα υπήρχε κανένα πλάσμα στη σπηλιά. Όταν έφθασε, λοιπόν, πήρε μία βαθιά ανάσα μόλις διαπίστωσε ότι ήταν όντως άδεια. Βέβαια, δεν ήταν ακριβώς σπηλιά. Έμοιαζε περισσότερο με ένα άνοιγμα ανάμεσα στους βράχους.
Πέρασαν αρκετές ώρες κρυμμένοι στις θέσεις τους μέχρι ο Ράλντακ να φωνάξει ότι είδε τον δράκο. Ο Φάρβις αμέσως βγήκε από τη σπηλιά, ψέλλισε μερικές μαγικές λέξεις και ύστερα ούρλιαξε με όλη του τη δύναμη.
Ένα πολύ βαρύ και τρομακτικό μουγκρητό ακούστηκε σε όλη την περιοχή με την ενίσχυση της ηχούς. Ο πολεμιστής ανατρίχιασε ολόκληρος, αλλά παρατήρησε ότι ο μάγος είχε κερδίσει την προσοχή του δράκου, μιας και ο τελευταίος ερχόταν προς το μέρος τους.
Κρύφτηκαν ξανά στις θέσεις τους. Ύστερα από λίγο, ο νεαρός κόκκινος δράκος πετούσε κυκλικά από πάνω τους, προσπαθώντας να εντοπίσει τον αντίπαλό του.
Ο Φάρβις φώναξε ξανά, αλλά αυτή τη φορά μέσα από τη σπηλιά. Ο κόκκινος δράκος σταμάτησε και αιωρήθηκε για λίγη ώρα ανοιγοκλείνοντας τα μεγάλα φτερά του.
Δεν μπορούσε να εντοπίσει από πού ακριβώς ερχόταν ο θόρυβος και συνειδητοποίησε ότι η μόνη λύση ήταν μπει μέσα στο φαράγγι. Πέταξε προς την είσοδο του φαραγγιού και στα μέσα της διαδρομής βούτηξε προς τα κάτω, αλλάζοντας ταυτόχρονα κατεύθυνση προς την σπηλιά. Στη συνέχεια, ανέπτυξε ταχύτητα και άνοιξε ορθάνοιχτο το στόμα του. Μία έντονη λάμψη εμφανίστηκε στο στόμα του και ένας πίδακας φωτιάς ήταν έτοιμος να ξεπηδήσει ανά πάσα στιγμή.
Ο Φάρβις έβλεπε το πλάσμα να πλησιάζει. Ο Ράλντακ και η Ίναρελ είχαν πάρει θέση. Όλα έπρεπε να γίνουν τέλεια, αφού είχαν μία και μοναδική ευκαιρία σε αυτό το εγχείρημα.
«Ράλντακ, τώρα!» φώναξε ο Φάρβις.
Παράλληλα, όμως, ο δράκος ξέρασε τη φωτιά που μάζευε τόση ώρα μέσα του προς την είσοδο της σπηλιάς, θέλοντας να αιφνιδιάσει όποιο πλάσμα και αν κρυβόταν μέσα.
«Φάρβις, όχι!» ούρλιαξε οργισμένος ο Ράλντακ, βλέποντας να πυρακτώνεται όλη η σπηλιά. Έπειτα, βούτηξε με μίσος στο κενό, κρατώντας σφιχτά με τα δύο του χέρια το σπαθί του. Προσγειώθηκε πάνω στην πλάτη του δράκου, ενώ ταυτόχρονα κάρφωνε με δύναμη το σπαθί του στον σβέρκο του πλάσματος. Η λεπίδα χώθηκε ολόκληρη βαθιά μέσα στη σάρκα του και ο δράκος μούγκρισε δυνατά από τον πόνο, σηκώνοντας αντανακλαστικά το κεφάλι του.
Η Ίναρελ που είχε ήδη περασμένα δύο βέλη στο τόξο της, σημάδεψε τον λαιμό του κτήνους και έριξε. Τα βέλη βρήκαν τον στόχο τους. Ο δράκος έβγαλε πνιχτούς ήχους και άρχισε να πετάει άτσαλα προς το έδαφος. Ο Ράλντακ κρατήθηκε από τις φολίδες που υπήρχαν στο σώμα του δράκου, μέχρι που το πλάσμα προσγειώθηκε νεκρό στην είσοδο της σπηλιάς, σηκώνοντας ένα σύννεφο σκόνης.
Ο πολεμιστής αμέσως πήδηξε στο έδαφος και άρχισε να φωνάζει το όνομα του Φάρβις, μιας και δεν μπορούσε να δει τίποτα από τη σκόνη. Το ίδιο έκανε και το ξωτικό, που είχε επίσης φθάσει στο έδαφος, κατεβαίνοντας σχεδόν περπατώντας τα απόκρημνα βράχια.
Όταν η σκόνη έπεσε, το μόνο που είχε απομείνει ήταν η μαυρισμένη από τη φωτιά σπηλιά. Ο Ράλντακ έπεσε στο έδαφος ξεσπώντας σε λυγμούς για τον αγαπημένο του φίλο. Η Ίναρελ έπιασε τον ώμο του, ενώ δάκρυα έτρεχαν και από τα δικά της μάτια.
«Γιατί κλαίτε; Αφού κερδίσαμε» ακούστηκε η φωνή του Φάρβις από πίσω τους.
Γύρισαν και οι δύο σαστισμένοι και είδαν τον μάγο. Ήταν λαχανιασμένος, αλλά κατά τα άλλα δεν είχε τραυματιστεί.
«Θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια» αναφώνησε ο Ράλντακ και όρμησε κατά πάνω του. Μόλις τον έφθασε, τον έσφιξε γερά στην αγκαλιά του.
«Πώς επέζησες από τη φωτιά;» ρώτησε η Ίναρελ.
«Τηλεμεταφέρθηκα μόλις είδα τις φλόγες να έρχονται καταπάνω μου. Όμως δεν υπολόγισα σωστά την απόσταση και βρέθηκα λίγο πιο μακρυά. Οπότε αναγκάστηκα να τρέξω για να επιστρέψω» απάντησε εκείνος.
«Θα μπορούσες να μας ενημερώσεις ότι θα έκανες κάτι τέτοιο» αναφώνησε νευριασμένος ο Ράλντακ.
«Ένας μάγος ποτέ δεν αποκαλύπτει τα μυστικά του» είπε με σοβαρό ύφος ο Φάρβις και στη συνέχεια έσκασαν όλοι στα γέλια.
«Πολύ ωραίο τελικά το σχέδιό σου» σχολίασε ο πολεμιστής, καθώς είχαν πάρει τον δρόμο του γυρισμού.
«Δεν ήταν δικό μου. Το είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο» απάντησε ο Φάρβις.
«Θα πρέπει να ήταν τρομεροί πολεμιστές αυτοί που το σκέφτηκαν. Θα ήθελα να μάθω για τις περιπέτειές τους» πρόσθεσε η Ίναρελ.
«Δεν έχουν άλλες ιστορίες. Το σχέδιό τους για να σκοτώσουν τον δράκο απέτυχε» αποκρίθηκε ο Φάρβις.
Ο Ράλντακ έχασε την μιλιά του. Είχε μείνει ακίνητος και χλωμός να κοιτάζει σαστισμένος τον ορίζοντα.