Η κηδεία δεν κράτησε πολύ ώρα, αλλά εκείνη ένιωθε εξαντλημένη. Γύρισε στο σπίτι της, το οποίο ήταν ήδη γεμάτο από συγγενείς που ήθελαν να την συλλυπηθούν. Όλοι της έλεγαν πόσο καλός άνθρωπος ήταν η μητέρα της.
Ύστερα από ένα κουραστικό πρωινό γυρνώντας στα μαγαζιά, οι δύο φίλες αποφάσισαν να φάνε κάτι πριν συνεχίσουν την βόλτα τους. Κατηφόριζαν σε ένα μικρό σοκάκι με παλιά κτίρια για να φθάσουν πιο γρήγορα στο αγαπημένο τους εστιατόριο. Παλαιότερα αυτός ο δρόμος ήταν η καρδιά της πόλης, αλλά μετά την επέκτασή της ο δρόμος αυτός ξεχάστηκε. Πλέον τα...
Καθόταν στη σκονισμένη της πολυθρόνα αγέρωχη και κοιτούσε το κενό. Πεινούσε πολύ, αλλά ένιωθε πολύ εξαντλημένη για να κάνει κάτι για αυτό. Είχαν περάσει σχεδόν είκοσι μέρες που βρισκόταν φυλακισμένη στο ίδιο της το σπίτι.
Η ομάδα συνέχισε δίχως άλλα προβλήματα τον δρόμο της και σύντομα έφθασε στο φυλάκιο. Αν και τα ξωτικά εκεί ήταν επιφυλακτικά προς τους ανθρώπους, σεβάστηκαν τις επιθυμίες της Ίναρελ και της παρείχαν ότι χρειαζόταν η ομάδα της.
Δεν άργησαν να αφήσουν το χωριό πίσω τους. Μόλις βεβαιώθηκαν ότι ήταν ασφαλείς, σταμάτησαν για να πάρουν μερικές ανάσες. Η Ίναρελ παρατήρησε το τόξο που κρατούσε στα χέρια της. Ένιωθε ευάλωτη τώρα που η φαρέτρα της ήταν άδεια. Άοπλη δεν ήταν, καθώς έφερε ένα σπαθί περασμένο στη ζώνη της. Το τόξο της, όμως, το ένιωθε σαν φυσική προέκταση του χεριού...
Η μικρή ομάδα πλησίαζε επιτέλους τον προορισμό της, ύστερα από μία εβδομάδα πεζοπορίας μέσα στο πυκνόφυτο δάσος Θέσσαφελ. Προπορευόμενη ήταν η Ίναρελ, η οδηγός της ομάδας, από τη φυλή των ξωτικών.
Επιλέξετε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο, που να εκφράζει αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.